به گزارش مشرق، محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان تاکید دارد که از فوتبال نه، از مدیریت فوتبال گله دارد و منتقد آن است.
وزیر ورزش البته همیشه از پاسخگویی در مقابل پرسش‌هایی که در این زمینه سوال می‌شود طفره می‌رود و تاکید دارد که از او این پرسش‌ها پرسیده نشود اما واقعیت این‌است که نه خبرنگاران که مردم از مدیریت ورزش گلایه دارند که چرا تا این حد اعضای هیات مدیره‌های باشگاه‌های زیر مجموعه وزارت معظم ورزش دیر، ضعیف، بی‌تاثیر، با اختلاف و خنثی معرفی می‌شوند؟
مردم از وزیر گلایه دارند که چرا فدراسیون فوتبال حمایت نمی‌شود و مختار برای تصمیم‌هایش نیست و اگر تصمیمش به عنوان مرجع تصمیم ساز فوتبال با نظر وزارت یکی نباشد حمایت نمی‌شود؟ مردم گلایه دارند که چرا وزارت ورزش‌های تاریخ و سازمان‌های تربیت بدنی‌ها در ورزش مقابل خواسته‌های دیگر ارگان‌های مختلف تا این حد پا پس گذاشته‌اند که امروز خود وزارت ورزش هم نمی‌تواند یک مسابقه ساده ورزشی را با مسئولیت خودش و امنیت خودش و اهداف ورزشی خودش برگزار کند و آن را تامین امنیت کند؟
مردم از وزارت ورزش‌ها گله دارند، از گودرزی گلایه دارند که چرا تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس‌شان که روزی روزگاری در قاره بی‌نظیر و در دنیا مثال زدنی بوده‌اند تا این حد عقب انداخته و تضعیفشان کرده‌اند؟ چرا اگر نمی‌توانستند آنها را به هر دلیلی اداره کنند این دو را مثل باشگاه‌های دیگر به صنعتی‌ها و یا نظامیها واگذار نکرده‌اند؟
مردم گلایه زیاد دارند آقای گودرزی؛ آنها می‌گویند ورزش همان‌قدر مهم است که سیاست و اقتصاد و اجتماع و معیشت مهم است.
چون ورزش یک جامعه را برای کار کردن و تلاش کردن زنده نگه می‌دارد، مردم گله دارند که چرا سینما می‌تواند حق پخش را بگیرد، چرا وزیر ارشاد می‌تواند این مهم را جا بیاندازد، نه امروز که ده‌ها سال قبل چنین کرده است اما مسئولان ورزش نتوانسته‌اند و مرگ تدریجی و اجباری و عقب افتادگی فوتبال ایران از آنها که لیپی و مارادونا و دونادونی و ژیان می‌خرند را رقم زده‌اند.
مردم گله باز هم دارند آقای گودرزی؛ آنها می‌پرسند چگونه وزیر ورزش و وزیران ورزش نتوانسته‌اند به صدا و سیما بگوید چرا برای فوتبال انگلستان و ایتالیا و اسپانیا و ... پول می‌دهد اما برای فوتبال خودمان یک دهم آن را هم نمی‌پردازد و دلیل هم نمی‌آورد؟
مردم گله دارند که چرا ورزش به این مهمی که مبارزه با مواد مخدر را در دل خود دارد، مبارزه با بیماری های روحی و روانی را در دل خود دارد، غرور و تعصب و وحدت و همدلی یک ملت را با خود همراه دارد، مدام از نداری حرف می‌زند و بودجه‌اش در میان بودجه وزارت‌های دیگر از همه پایین‌تر است؟
مردم می‌پرسند با وجود مشکلات بسیاری از بخش‌ها در زمینه‌های مالی و بانکی و ... ورزش هنوز سالم ترین بخش است و چرا اجازه می‌دهید که تا این حد به آن تهمت بزنند و تخریبش کنند و قربانی‌اش کنند؟
مردم گله زیاد دارند، مثلا می‌پرسند که چرا مدیران ورزشی را هم با تغییر دولت‌ها و با سیاست دولت‌های جدید عوض می‌کنید؟ و چرا مدیران سیاسی را در بخش سیاسی و مدیران ورزشی را در بخش ورزشی به کار می‌گیرید؟
آیا علیرضا دبیر باید در شورای شهر باشد؟ ساعی چطور؟ رضازاده چطور؟ آنوقت باید مدیران سیاسی حتی با وجود برخی پرونده‌ها در ورزش باشند و اینجا مدیریت کنند؟ مردم می‌پرسند و گلایه دارند و اخم دارند که چرا ورزش را حیاط خلوت سیاسیون کرده‌اید و از حق و حقوق ورزش آنجور که بایسته و شایسته است دفاع نمی‌کنید و دفاع نکرده‌اند؟
ورزش اولویت آخر نیست، ورزش سیاسی نیست، ورزش هم از شما گله دارد، گلایه های فوتبال که دیگر جای خود.
وزیر ورزش البته همیشه از پاسخگویی در مقابل پرسش‌هایی که در این زمینه سوال می‌شود طفره می‌رود و تاکید دارد که از او این پرسش‌ها پرسیده نشود اما واقعیت این‌است که نه خبرنگاران که مردم از مدیریت ورزش گلایه دارند که چرا تا این حد اعضای هیات مدیره‌های باشگاه‌های زیر مجموعه وزارت معظم ورزش دیر، ضعیف، بی‌تاثیر، با اختلاف و خنثی معرفی می‌شوند؟
مردم از وزیر گلایه دارند که چرا فدراسیون فوتبال حمایت نمی‌شود و مختار برای تصمیم‌هایش نیست و اگر تصمیمش به عنوان مرجع تصمیم ساز فوتبال با نظر وزارت یکی نباشد حمایت نمی‌شود؟ مردم گلایه دارند که چرا وزارت ورزش‌های تاریخ و سازمان‌های تربیت بدنی‌ها در ورزش مقابل خواسته‌های دیگر ارگان‌های مختلف تا این حد پا پس گذاشته‌اند که امروز خود وزارت ورزش هم نمی‌تواند یک مسابقه ساده ورزشی را با مسئولیت خودش و امنیت خودش و اهداف ورزشی خودش برگزار کند و آن را تامین امنیت کند؟
مردم از وزارت ورزش‌ها گله دارند، از گودرزی گلایه دارند که چرا تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس‌شان که روزی روزگاری در قاره بی‌نظیر و در دنیا مثال زدنی بوده‌اند تا این حد عقب انداخته و تضعیفشان کرده‌اند؟ چرا اگر نمی‌توانستند آنها را به هر دلیلی اداره کنند این دو را مثل باشگاه‌های دیگر به صنعتی‌ها و یا نظامیها واگذار نکرده‌اند؟
مردم گلایه زیاد دارند آقای گودرزی؛ آنها می‌گویند ورزش همان‌قدر مهم است که سیاست و اقتصاد و اجتماع و معیشت مهم است.
چون ورزش یک جامعه را برای کار کردن و تلاش کردن زنده نگه می‌دارد، مردم گله دارند که چرا سینما می‌تواند حق پخش را بگیرد، چرا وزیر ارشاد می‌تواند این مهم را جا بیاندازد، نه امروز که ده‌ها سال قبل چنین کرده است اما مسئولان ورزش نتوانسته‌اند و مرگ تدریجی و اجباری و عقب افتادگی فوتبال ایران از آنها که لیپی و مارادونا و دونادونی و ژیان می‌خرند را رقم زده‌اند.
مردم گله باز هم دارند آقای گودرزی؛ آنها می‌پرسند چگونه وزیر ورزش و وزیران ورزش نتوانسته‌اند به صدا و سیما بگوید چرا برای فوتبال انگلستان و ایتالیا و اسپانیا و ... پول می‌دهد اما برای فوتبال خودمان یک دهم آن را هم نمی‌پردازد و دلیل هم نمی‌آورد؟
مردم گله دارند که چرا ورزش به این مهمی که مبارزه با مواد مخدر را در دل خود دارد، مبارزه با بیماری های روحی و روانی را در دل خود دارد، غرور و تعصب و وحدت و همدلی یک ملت را با خود همراه دارد، مدام از نداری حرف می‌زند و بودجه‌اش در میان بودجه وزارت‌های دیگر از همه پایین‌تر است؟
مردم می‌پرسند با وجود مشکلات بسیاری از بخش‌ها در زمینه‌های مالی و بانکی و ... ورزش هنوز سالم ترین بخش است و چرا اجازه می‌دهید که تا این حد به آن تهمت بزنند و تخریبش کنند و قربانی‌اش کنند؟
مردم گله زیاد دارند، مثلا می‌پرسند که چرا مدیران ورزشی را هم با تغییر دولت‌ها و با سیاست دولت‌های جدید عوض می‌کنید؟ و چرا مدیران سیاسی را در بخش سیاسی و مدیران ورزشی را در بخش ورزشی به کار می‌گیرید؟
آیا علیرضا دبیر باید در شورای شهر باشد؟ ساعی چطور؟ رضازاده چطور؟ آنوقت باید مدیران سیاسی حتی با وجود برخی پرونده‌ها در ورزش باشند و اینجا مدیریت کنند؟ مردم می‌پرسند و گلایه دارند و اخم دارند که چرا ورزش را حیاط خلوت سیاسیون کرده‌اید و از حق و حقوق ورزش آنجور که بایسته و شایسته است دفاع نمی‌کنید و دفاع نکرده‌اند؟
ورزش اولویت آخر نیست، ورزش سیاسی نیست، ورزش هم از شما گله دارد، گلایه های فوتبال که دیگر جای خود.
